Vooruit dan, nog één keer

5 Oktober 2022 - Geschatte leestijd: 4 minuten

Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Soms heb je die situaties.

Afgelopen week werd ik een paar keer gebeld door een oude klant van mij. Eerst een paar keer negeren, in de hoop dat het zou overwaaien. Uiteindelijk toch maar terug gebeld, tussen alle drukte door. Het was wat ik verwachtte. Een iMac die ik een paar jaar geleden onder handen heb genomen had het weer begeven. Weer de videokaart. Het blijft een terugkerend probleem. Nou ja, vooruit dan. Ik ben niet altijd de minste en dus ga ik dit voor je fixen. Weet wel dat deze iMacs af zijn, ze worden niet meer ondersteund en kunnen qua snelheid en verbruik niet op tegen de huidige Macs.

Goed. Er was alleen één groter probleem: mijn magnetron heeft de ovenfunctie defect. De magnetron doet het prima alleen de oven niet. Ik eet dus al een paar maanden geen pizza. Dit tegen de klant gezegd dat ik het best wilde doen maar dat ik het niet kon doen, vanwege deze reden. Gelukkig was de klant meedenkend en gaf die aan nog wel een oudje te hebben staan. Die deed het prima. Dat was dus ook geen excuus meer.

Goed. iMac binnengekregen en uit elkaar gehaald. Ik dacht eerst dat ik voor de gek werd gehouden met een vreemde iMac, er zat een "refurbished" sticker op het beeldscherm. Die had ik nog nooit eerder gezien. Was dit wel een iMac van mij? Hmmm. Mooi, verder dan maar. Videokaart gedemonteerd en schoongemaakt. De koelpasta op de videochip was niet nog eens uitgehard, zo lang zat die er nog niet op dus. In eerste instantie ging alles soepeltjes. Totdat de kaart in de oven moest.

De oven van de klant had een mooi verlicht display, dat ging prima. Er was alleen geen steek op te zien. Het was een grote gele vlakte zonder zwarte balkjes om iets duidelijk te maken. Op een knopje drukken veranderde daar niets aan, ook niet door op de magnetron te slaan of op het display te tikken. Jammer. Handleiding maar downloaden en op zoek naar hoe de ovenfunctie werkt. Het bleek verrassend eenvoudig. Mooi, videokaart in mijn speciale houder in de oven en bakken maar. Het is net een pizza: 20 minuten op 250 graden Celcius.

Na het bakken de kaart lekker af laten koelen. Een dag later de kaart gemonteerd. Nieuwe koelpasta er op, de boel nog eens uitborstelen etc. Bij het in elkaar zetten viel mijn een kleinigheidje op. Omdat ik eerder de harde schijf vervangen heb door een SSD deed de temperatuursensor niet meer mee. Deze deed ik altijd kortsluiten met een stukje paperclip afgewerkt met een krimpkous zodat die nergens sluiting kon maken. En ja, dat zat dus ook in deze iMac. Mijn twijfels waren weg, dit was inderdaad een iMac die ik onder handen heb gehad.

Videokaart er in, alles weer vastzetten, display er voor en stekker er in. Daarna komt het spannende moment. De iMac gaat aan, je hoort die nog altijd mooie "chime" om te laten weten dat alles goed is. Daarna de laadbalk. Nog steeds spannend want die kan zomaar op driekwart stoppen. Gelukkig liep het balkje vlot vol. Daarna inloggen als gast, lang leve een gastaccount op een Mac. En ja, netjes beeld. Heel netjes beeld, zoals ik dat misschien wel 100 keer gehad had. Perfect.

Display vastzetten, afstoffen en het glas er voor. Alles was weer in orde. Was dit dan toch écht de laatste of komen er nog meer. Zou het vaker voor kunnen komen dat ik mij niet kan bedwingen om toe te geven? Het succes vieren wanneer een iMac een levensverlenging krijgt is toch een mooi moment. Dat is ook altijd wat ik tegen klanten gezegd heb: het is geen levensreddende operatie maar een levensverlengende operatie.

Ondertussen gaat de klant oriënteren op een nieuwe(re) iMac of Mac mini. Die machines met een M1 of M2 processor zijn toch een flink stuk rapper. Fijne machines zijn dat, heb 'm zelf ook ;-)